Out of the Blue

[Rowace]

- Plotseling waren we alleen nog bevriend

in je vorige leven -

---

Trevor keek een tikje verbaasd naar zijn vriendin. Lila en een tweede diner? Ze deed vaak heel spastisch over eten; dan zeurde dat ze om de lijn moest denken – wat belachelijk was, want ze was slank en gespierd en zag eruit alsof ze zou omvallen van een zuchtje wind als ze nog minder zou wegen dan ze nu deed. Haar gewicht kon hem niks schelen, behalve dan dat hij niet vergeten was hoe uitgemergeld ze was op het dieptepunt van haar ziekte. Daar wilde hij absoluut niet naar terug.
Aan de andere kant was hij moe en had hij al een hele avond opgezeten en poot gegeven. ‘Lila, ik hou van je en zo, maar twee sociale gelegenheden op één avond, dat gaat dus echt niet gebeuren.’
Lila’s maag rommelde opstandig. Trevor rolde met zijn ogen, maar hij was niet van plan om zich naar een restaurant te laten lokken. Hij had zijn grenzen en in tegenstelling tot veel mensen had hij er geen enkel probleem mee om die aan te geven.
‘Ze hebben er wel goeie toetjes,’ gaf hij schoorvoetend toe toen Lila hardnekkig Blue Witch voorstelde. ‘We zouden take-out kunnen halen, als je erop staat.’
Zie mij eens compromissen sluiten, zond hij haar met een zelfvoldane grijns toe terwijl ze naar beneden liepen en de zwoele zomeravondlucht in stapten, de parkeerplaats op.
‘Vind je het erg om te rijden, trouwens?’ vroeg hij aan Blue. ‘Volgens Damien mag je nog niet Verdwijnselen, ik kan het überhaupt niet, en ons appartement mag vanwege mijn winkel niet aangesloten zijn op het Haardvuurnetwerk, dus…’ Hij haalde zijn schouders op en negeerde hardnekkig de optie om te gaan vliegen. Hij hoopte dat Blue dat niet zo voorstellen; het was voor Lila nog altijd een gevoelig punt. ‘In je vorige leven heb ik je ervan weten te overtuigen om in te stappen, mocht dat helpen,’ voegde hij eraan toe.
Hij viste zijn autosleutels uit een van de verborgen binnenzakjes van zijn asymmetrische gewaad en klikte op de Alohomora-knop. De deuren van de Tesla klapten zacht zoemend omhoog. ‘Maakt me niet uit wie waar zit, maar ik bepaal de muziek.’