Undercover Mansion

[Blossom]

Gideons gedachten waren lelieblank toen hij de naam van de jongeman hoorde, die hij vervolgens in zijn notitieboekje krabbelde. Frodo kende hem ook duidelijk niet. Dat was al vreemd op zich. Echter; Gideon kon daar een conclusie uit trekken: hij schatte de kans dat zij zojuist hun eigen informant hadden belaagd op fifty/fifty - een goede reden om de waarschuwing van de val een klein beetje serieuzer te nemen dan Frodo deed. 
“Ach we zijn er nu toch,” zei hij koeltjes. “Isaac Holloway... ben je bang dat men hierboven datgene hier in de kelder zit, erg zal gaan missen?” 
Holloway leek bang en niet-bang tegelijkertijd; hij was in ieder geval nauwelijks onder de indruk van hen geweest eerder. Dat kon ook een teken zijn. 
Hoe dan ook vroeg hij zich af of hij hem het voordeel van de twijfel zou geven, ondanks dat Frodo al duidelijk te kennen gaf van niet. 
“Nee, ik heb geen Veritaserum bij me, maar…” Hij trok het Hangoor uit zijn zak. “We kunnen wel afluisteren, en dan bepalen we zelf wel of het een val is of niet.” Toen ze zojuist nog buiten waren had hij nog tegen Frodo gezegd dat het hangoor ook gesprekken opnam, zodat ze later als bewijsmateriaal gebruikt konden worden. Misschien kwam dat nu van pas bij het oprollen van deze hele organisatie, hoewel het een lastige materie bleef: de Vonxen waren ontzettend correct in het naar buiten treden met hun politieke ideetjes en hun immense invloed op het Ministerie. Een kindermishandelingszaak zou hen van keihard hun voetstuk laten vallen. Dat was wat Gideon graag wilde: gezichtsverlies voor de Vonxen.
“Dus… Laten we onze grote onbekende potentiële Neo hier? Vastgebonden en met een nieuwe Monddoodbezwering - als ze hem zoeken en vinden, moeten ze daarna ons nog zien te vinden. Ik ga hier niet weg zonder dat meisje.”
Eigenwijs of niet; hij had al oneindig lang moeten wachten om dat arme kind hier weg te halen en iedere dag dat Mathilda Vonx in de koude kelder zat, was een dag teveel. Hij durfde best risico’s te nemen, al was het hem verboden om zichzelf of zijn collega in gevaar te brengen. Dan nog; Frodo vroeg onzeker: ‘wat als het echt een val blijkt te zijn?’ en het enige juiste antwoord was volgens Gideon met een overmoedig glimlachje: “Dan is het showtime.”