02/09/2020, 21:37
De eerste ogen die ze ontmoette nadat haar nieuwe afdeling geroepen was, waren die van Olivia. Ondanks dat ze niet samen zaten, knikte haar oudere zus haar bemoedigend toe.
Met een hart vol opwinding en adrenaline liep Nina naar de tafel van Ravenklauw. 'Ravenklauw', dacht ze geschokt. Dat had ze niet zien aankomen. Dat ze vanavond niet in Zwadderich geplaatst zou worden zoals Olivia, had ze wel verwacht. Olivia was een beetje het tegenovergestelde van haar. Fel en opvallend en ze vond het leuk om andere te laten doen wat zij wou. Nina was liever onopvallend en kalm en cijferde zich liever weg als dat betekende dat ze daar een ander een plezier mee kon doen. Daarom had ze voor zichzelf bedacht dat vanavond de kans groot was dat ze in Huffelpuf terecht zou komen. Daar zaten volgens Olivia toch allemaal kalme, hulpvaardige mensen. Een beetje zoals zij. Haar tweede optie was Griffoendor geweest, niet omdat ze zo extreem moedig was, maar haar vader kwam uit Griffoendor. En zoals Olivia haar moeders kant gevolgd had door in Zwadderich terecht te komen, was het nog best logisch geweest als zij haar vader gevolgd had. Ze had meer met haar vader gemeen dan haar zus, maar dat wou niets zeggen. Ravenklauw was dus haar laatste optie geweest en toch schoof ze nu een tikkeltje nerveus aan naast een paar andere leerlingen.
Nina wist niet goed wat haar vaders reactie ging zijn op het nieuws dat zij in Ravenklauw terecht gekomen was. Alleszins beter dan bij het nieuws dat Olivia een Zwadje was geworden. Hoewel ze zelf maar vijf of zes geweest was, kon ze haar vaders woedende gezicht nog goed herinneren toen hij Olivia's brief met dat nieuws 's ochtends gekregen had. Een uur later had Nina de snippers in de vuilbak gevonden. Nee, Ravenklauw vond hij vast beter, maar misschien had hij toch gehoopt dat één van zijn dochters hem achternaging.
Een beetje onzeker blikte Nina naar haar zus, die ondertussen in een vrolijk gesprek beland leek met een zilverharig meisje van haar afdeling. Dat was wel een voordeel aan laatstejaars zijn, je kende iedereen al. Haar nieuwe afdelingstafel leek nog erg stil. De meeste nieuwe leerlingen verstopten hun gezicht achter hun haar of keken strak naar hun lege bord, alle contact mijdend. En de oudere leerlingen leken nog wat af te wachten vooraleer een gesprek aan te knopen met de nieuwelingen. Beredeneerd, zoals een echte Ravenklauwer betaamt.
Ook Nina begon zenuwachtig naar haar bord te staren, haar maag begon nu echt te rammelen. Haar zus had haar toch beloofd dat er een fantastisch buffet zou komen met een gigantisch dessert. Of had ze ook hier in overdreven. Dat dat eten maar snel kwam!
Met een hart vol opwinding en adrenaline liep Nina naar de tafel van Ravenklauw. 'Ravenklauw', dacht ze geschokt. Dat had ze niet zien aankomen. Dat ze vanavond niet in Zwadderich geplaatst zou worden zoals Olivia, had ze wel verwacht. Olivia was een beetje het tegenovergestelde van haar. Fel en opvallend en ze vond het leuk om andere te laten doen wat zij wou. Nina was liever onopvallend en kalm en cijferde zich liever weg als dat betekende dat ze daar een ander een plezier mee kon doen. Daarom had ze voor zichzelf bedacht dat vanavond de kans groot was dat ze in Huffelpuf terecht zou komen. Daar zaten volgens Olivia toch allemaal kalme, hulpvaardige mensen. Een beetje zoals zij. Haar tweede optie was Griffoendor geweest, niet omdat ze zo extreem moedig was, maar haar vader kwam uit Griffoendor. En zoals Olivia haar moeders kant gevolgd had door in Zwadderich terecht te komen, was het nog best logisch geweest als zij haar vader gevolgd had. Ze had meer met haar vader gemeen dan haar zus, maar dat wou niets zeggen. Ravenklauw was dus haar laatste optie geweest en toch schoof ze nu een tikkeltje nerveus aan naast een paar andere leerlingen.
Nina wist niet goed wat haar vaders reactie ging zijn op het nieuws dat zij in Ravenklauw terecht gekomen was. Alleszins beter dan bij het nieuws dat Olivia een Zwadje was geworden. Hoewel ze zelf maar vijf of zes geweest was, kon ze haar vaders woedende gezicht nog goed herinneren toen hij Olivia's brief met dat nieuws 's ochtends gekregen had. Een uur later had Nina de snippers in de vuilbak gevonden. Nee, Ravenklauw vond hij vast beter, maar misschien had hij toch gehoopt dat één van zijn dochters hem achternaging.
Een beetje onzeker blikte Nina naar haar zus, die ondertussen in een vrolijk gesprek beland leek met een zilverharig meisje van haar afdeling. Dat was wel een voordeel aan laatstejaars zijn, je kende iedereen al. Haar nieuwe afdelingstafel leek nog erg stil. De meeste nieuwe leerlingen verstopten hun gezicht achter hun haar of keken strak naar hun lege bord, alle contact mijdend. En de oudere leerlingen leken nog wat af te wachten vooraleer een gesprek aan te knopen met de nieuwelingen. Beredeneerd, zoals een echte Ravenklauwer betaamt.
Ook Nina begon zenuwachtig naar haar bord te staren, haar maag begon nu echt te rammelen. Haar zus had haar toch beloofd dat er een fantastisch buffet zou komen met een gigantisch dessert. Of had ze ook hier in overdreven. Dat dat eten maar snel kwam!
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)