<ORPG> De Grote Zaal

[Timsel]

Olivia was ontzettend blij dat ze weer terug was op Zweinstein. Ze werd gek van haar vader. Niet dat hij veel aandacht aan haar besteedde – juist niet. Maar dat irriteerde haar zo. Het was fijner geweest als hij niet de hele zomer deed alsof ze niet bestond en als hij dan met haar sprak niet zo kortaf was.
Maar goed. Dat kreeg je als je de dochter was van een wereldberoemde Schouwer en in Zwadderich belandde, blijkbaar.
Daar was ze gelukkig nu tijdelijk vanaf. Haar jongere zusje was zojuist ingedeeld – niet in Zwadderich, jammer genoeg – maar ze was desondanks blij voor haar. Ze juichte en joelde dan ook hard toen het kleine meisje naar haar afdelingstafel rende. Hopelijk zou hun vader wel blij zijn met díe afdelingskeuze.
Ineens kreeg ze een opvallende verschijning naast haar, met prachtig, glanzend zilver haar. Ze was knap. Olivia hield van roddelen, dus ze wist meteen wie dit was: Elfoy Surgens. Ze grijnsde toen Elfoy praatte over eerst jaartjes pesten.
“Hi, Elfoy Eerstejaartjes Plagen,” zei ze vrolijk. “Ik vind die eerstejaartjes echt om op te vreten. Niet letterlijk natuurlijk, al heb ik wel heel veel honger.” Ze wees naar haar elfjarige zusje. “Dat is m’n zusje. HI NINA! Ach, is ze geen poepie. Al die eerstejaartjes zijn poepies… ik kan niet wachten om ze flink in de maling te nemen en Zweinstein tot een hel te maken,” zei ze lachend. “Wees een beetje lief voor Nina. Ze is een beetje verlegen. Niet te lief – ze mag best wat harder worden.”
Ze draaide zich weer om naar Elfoy en vlechtte haar haar een beetje. Ze keek aandachtig naar Elfoys zilveren haar. “Echt tof,” zei ze bewonderend. Ze raakte het kort aan; Olivia vond het zelf heerlijk als mensen aan haar haar zaten en ging er maar vanuit dat dat bij andere meisjes ook zo was. “Is dat natuurlijk?”