How to Handle II

[Kirst]

Het kon ook nooit eens normaal gaan. Als je dacht dat de Dreuzelwereld bureaucratisch was, dan had je nog nooit in de rij gestaan voor een simpel formuliertje bij het Ministerie van Toverkunst. En die konden dágen duren. Nee, je leest het goed. Dit was dag twee dat LoLa in de rij stond voor Magische Wetshandhaving voor één simpele vergunning. De altijd vrolijke LoLa had nu een gezicht als een oorwurm en zwaar geïrriteerd stond hij met zijn voet op de glanzende plavuizen te tikken. Niemand kon in de tussentijd zijn café waarnemen en zonder de vergunning kon hij toch niks. LoLa was dus niet alleen moe van het slaapgebrek (hij had wel geprobeerd te slapen op de stenenvloer, maar mensen stapten gewoon over hem heen), maar ook nog eens blut. En dat allemaal door een fout vanuit het ministerie. Ongeduldig keek LoLa met het invulde formulier naar de rij. Hij kon de balie nog steeds niet zien, zo ver was het nog.
Oké, welke bitch moet ik betalen om een beetje sneller door deze rij te kunnen... bij Merlijn's baard. Straks sta ik hier over twee jaar nog. 
Hij keek naar het formulier in zijn handen, ingevuld met het krullige handschrift van LoLa. Het formulier moest tienvoudig ingeleverd worden om een Magische Drank-, Brouwsels- en vergifvergunning te verkrijgen. Of herkrijgen, eigenlijk. Café Mispoes had deze vergunning al. Zonder had hij ook niet open kunnen gaan, jaren geleden. Maar afgelopen weekend werd de vergunning ineens ingetrokken. Iemand had Café Mispoes aangegeven aan de autoriteiten. Volgens de lasterpraat kwamen er Dooddoeners bij hem over de vloer, samen met Dreuzels. Het was allemaal niet waar en er was geen bewijs voor geweest. De aanklacht werd direct weer ingetrokken bij gebrek aan bewijs, maar de vergunning was al door de bureaucratische molen en kon niet herroepen worden. En dus stond LoLa hier met zijn goede gedrag, te wachten tot hij ein-de-lijk zijn formulier kon afleveren. 
En dan maar hopen dat de rest iets vlotter gaat en ik gewoon weer open mag. 
Vermoeid zette hij een stap vooruit in de rij, stopte de persoon voor hem wat geld toe om voor te kunnen en baande zich zo langzaam maar zeker een weg naar de balie. 

Acht uur later kon hij eindelijk de heks van de balie recht in haar ogen aankijken en niet veel later stond hij voor haar neus. Met een klap gooide hij het formulier op de toonbank. 
"Deze. moet. nu. ingeleverd. worden. bij. de. afdeling. Magische Drank-, Brouwsels- en vergifvergunning", zei hij, elk woord langzaam uitsprekend. "Por favor." Hij keek de dame achter de toonbank indringend aan. Ze knipperde met haar ogen achter dikke jampotglazen en keerde zonder pardon het bordje open om naar gesloten. 
"Kom morgen maar terug", zei de vrouw schril en ze sloot met een vaart het raampje van de balie. Even stond LoLa als bevroren haar aan te kijken. 
"Wat? ... Dat meen je niet", stamelde hij. De vrouw tikte naar het bordje gesloten. "Dit kun je niet maken!" riep hij iets harder. "Het kost je verdomme maar vijf minuten om dat formulier aan te pakken en te verwerken!" De vrouw draaide zich om, klaar om haar aktetas te pakken. Boos bonkte LoLa op het glas van de balie. "NEE", riep hij boos. "Nope, noperdienope! Bitch, kom terug en zet die kont van je aan het werk. Ik zweer het je, als ik weer een nacht op de vloer hier moet doorbrengen sla ik de boel kort en klein!" Niet dat hij dat echt zou doen, maar hij was ondertussen wanhopig, voelde zich machteloos. Hij stond hier al letterlijk dagen en nu net hij aan de beurt was, ging ze sluiten? Weer sloeg hij boos op het raam en de mevrouw draait zich geschrokken op haar hakken om. Hem uitdagend aankijkend, drukt ze op een knopje. Een alarm gaat af...