“Een LIEFDESBRIEF VOORDRAGEN?” Anthony verslikte zich zowat in zijn toast met marmelade. Snel keek hij achter zich - daar zat Aster - en weer terug naar voren. “Dat kost me mijn relatie.”
Natuurlijk wilde hij de uitdaging wel aangaan, maar… het was wel Aster. Zijn meisje. Het liefste en leukste meisje van heel Zweinstein, de persoon die hij voor geen goud (en dus ook niet voor het winnen van een uitdaging) kwijt wilde. Hoe zou hij het vinden als zij in opdracht van iemand anders hem een liefdesbrief zou voordragen?
Afgezien van het feit dat ze dat echt nooit zou doen, zou hij het best wel stom vinden, tenzij… het dan toch echt recht uit haar hart kwam.
Hij moest erover nadenken, hoe hij dit aan zou pakken, wat zijn mogelijkheden waren en hij moest zichzelf blijven: stoer en niet te klef… en hij kreeg een idee.
“Ik heb een opdracht voor je,” zei hij vlak voordat hij het laatste stuk toast in zijn mond stak en een glas pompoensap voor zichzelf inschonk.
“Je hebt acht uren de tijd om een mannelijke Zwadderaar te vinden, en met hem hier in de Grote Zaal de Pasodoble te dansen.”
Zo, veel succes.
“Dan neem ik dezelfde acht uur om mijn opdracht uitgevoerd te krijgen.”
Een kleine kom met yoghurt en muesli kon nog net voordat de lessen begonnen - en omdat het niet zijn bedoeling was om te spijbelen ten behoeve van een opdracht, zette hij de marathon even op pauze.
Tijdens de lunch was hij al zo ver dat hij een idee had.
“Al een Zwadderaar gevonden?” vroeg hij met een knipoog toen hij zich op een driedubbele sandwich trakteerde. Toen hij Aster de Grote Zaal in zag lopen, liet hij zijn maag nog maar even rommelen omdat hij iets belangrijkers te doen had dan eten. Snel liep hij op zijn vriendinnetje af en vroeg haar of ze direct na het laatste uur naar de Leerlingenkamer wilde gaan om daar uit het raam te kijken.
Terug bij zijn Sandwich en Spaanse afdelingsgenote schudde hij lachend zijn hoofd. “Die weet niet wat ze mee gaat maken.”
Natuurlijk wilde hij de uitdaging wel aangaan, maar… het was wel Aster. Zijn meisje. Het liefste en leukste meisje van heel Zweinstein, de persoon die hij voor geen goud (en dus ook niet voor het winnen van een uitdaging) kwijt wilde. Hoe zou hij het vinden als zij in opdracht van iemand anders hem een liefdesbrief zou voordragen?
Afgezien van het feit dat ze dat echt nooit zou doen, zou hij het best wel stom vinden, tenzij… het dan toch echt recht uit haar hart kwam.
Hij moest erover nadenken, hoe hij dit aan zou pakken, wat zijn mogelijkheden waren en hij moest zichzelf blijven: stoer en niet te klef… en hij kreeg een idee.
“Ik heb een opdracht voor je,” zei hij vlak voordat hij het laatste stuk toast in zijn mond stak en een glas pompoensap voor zichzelf inschonk.
“Je hebt acht uren de tijd om een mannelijke Zwadderaar te vinden, en met hem hier in de Grote Zaal de Pasodoble te dansen.”
Zo, veel succes.
“Dan neem ik dezelfde acht uur om mijn opdracht uitgevoerd te krijgen.”
Een kleine kom met yoghurt en muesli kon nog net voordat de lessen begonnen - en omdat het niet zijn bedoeling was om te spijbelen ten behoeve van een opdracht, zette hij de marathon even op pauze.
Tijdens de lunch was hij al zo ver dat hij een idee had.
“Al een Zwadderaar gevonden?” vroeg hij met een knipoog toen hij zich op een driedubbele sandwich trakteerde. Toen hij Aster de Grote Zaal in zag lopen, liet hij zijn maag nog maar even rommelen omdat hij iets belangrijkers te doen had dan eten. Snel liep hij op zijn vriendinnetje af en vroeg haar of ze direct na het laatste uur naar de Leerlingenkamer wilde gaan om daar uit het raam te kijken.
Terug bij zijn Sandwich en Spaanse afdelingsgenote schudde hij lachend zijn hoofd. “Die weet niet wat ze mee gaat maken.”