Swipe Right

[Ramon]

Het vervelendste aan daten was toch altijd dat mensen zich ietwat anders voordoen dan ze daadwerkelijk zijn. Zowel mannen als vrouwen hadden de gewoonte om hun flaws te verbergen en hun sterke kanten te accentueren, terwijl dat eigenlijk een heel vreemde sociale constructie was: aan de ene kant was dit logisch, want niemand valt direct op de jongen met een vreemde hobby, of op het meisje met een postzegelverzameling, maar tegelijkertijd kon dat niets anders betekenen dan dat geliefden elkaars onvolmaaktheden pas zouden opmerken na verloop van tijd, vaak al nadat de eerste stappen richting een relatie reeds lang en breed gezet waren. Aaron hield er niet van om ook maar iets van zich te verbergen, maar hij moest wel bij dit dreuzelmeisje. Ze mocht niet weten dat hij in zijn vrije tijd graag keek naar veertien mensen op bezems, die probeerden een gouden balletje te vangen, of dat hij in dronken buien zijn bankstel wel eens in een nerts veranderd had.
“Ik werk voor de overheid,” antwoordde hij haar vraag waarheidsgetrouw, “nou ja, werken, ik loop stage.”
Hij nam een slok koffie, waarbij opviel dat haar hand wel erg ver op zijn helft van het tafeltje lag. Nu was Aaron een man, wat automatisch betekende dat hij signalen van vrouwen zelden oppikte en hints dan ook echt niet begreep, maar zelfs hij durfde de constatering te stellen dat zij zocht naar een aanraking, een klein gebaar om zijn interesse in haar te tonen. Zoals een roofdier zijn prooi markeert, zo moest hij haar laten weten dat ook voor hem de chemie tussen hen beide duidelijk voelbaar was.
“Het stelt niet veel voor, ik ben maar een klein onderdeel op de afdeling van buitenlandse zaken. Ik ben verantwoordelijk voor het Mediterraan gebied, ongetwijfeld omdat ik daar zelf ook vandaan kom.”
Hij nam haar uitnodiging aan en plaatste zijn vingers op de hare. Haar huid was zacht, zoals zijn aanraking, en onwillekeurig begon een glimlach rond zijn lippen te spelen. Lydia was leuk, leuker dan hij misschien wel toe wilde geven op dit moment. Op dit moment kon Aaron nog niet zeggen waar het aan lag, of het nu haar blonde lokken, haar glimlach, haar sprekende ogen of haar benen, in een panty gehuld, maar ze had iets wat de vlinders in hem wakker schudde.
“Wat ben je eigenlijk van plan te doen na je examens? Je gaat toch hopelijk niet dezelfde richting op als ik, waardoor je naar het buitenland verdwijnt?”