Swipe Right

[Cindy]

Zo snel en zo gracieus als maar ging op hakken rende Lydia de Saint Martin’s Lane op. Dat halfuurtje had ze gemakkelijk kunnen halen, ware het niet dat ze op het laatste moment besloot haar spijkerbroek te verruilen voor een rokje. Maar dat rokje liet eigenlijk te veel van haar benen bloot en zag er bovendien uit alsof ze te hard probeerde, dus trok ze haar zwarte jurk met witte stippen aan. Alleen daarvan was de hals te bloot om zonder sieraad te stijlen, dus had ze nog minstens vijf minuten nodig om vier gouden kettingen van verschillende lengtes om haar nek te hangen.
Toen ze eindelijk - eindelijk - Notes had bereikt, viste Lydia haar mobiel uit haar zak om te kijken of Aaron zich toch nog bedacht had en toch liever naar bed ging. Haar telefoon gaf aan dat het 11:40 was en dat haar Tinderdate een kwartiertje geleden al was gearriveerd. En zij maar denken dat Spanjaarden nooit op tijd waren, die theorie kon ook weer uit het raam.
Voordat Lydia naar binnen stapte, deed ze een poging om met de camerafunctie van het apparaatje haar make-up te checken, trok ze haar jurkje recht en haalde een paar keer diep adem. Als Aaron er in het echt niet zo hot uitzag als op zijn foto en het een of andere freak bleek te zijn, dan waren er in ieder geval genoeg mensen om haar heen. Hij zou echt niet de kans zien haar te dwingen iets te doen wat ze niet wilde, met zoveel ooggetuigen. En als hij er wel zo hot uitzag op de foto, en net zo gemakkelijk was om tegen te praten als op de app… Wie weet waar ze vandaag zou belanden, ze had immers geen plannen gemaakt. Sterker nog, de kans was groot geweest dat ze zonder de match de hele dag in bed was gebleven.
Blijf cool, Lyd.
Lydia stapte naar binnen en was opgelucht om te zien dat er inderdaad genoeg mensen in het koffietentje zaten. Dat gezin bij het raam was duidelijk net terug van de Wegisweg, het zoontje had de brede grijns op zijn gezicht die alleen kinderen hadden na het ontvangen van hun eerste toverstaf. Haar ogen gleden verder en even dacht ze dat Aaron of gelogen had dat hij hier was of totaal niet op zijn foto leek, maar toen zag ze iemand alleen zitten aan een tafeltje. Aan zijn achterhoofd te zien had hij bruine haren, dat gaf haar moed dat dit inderdaad haar match was. Lydia liep het trappetje af, ontweek een serveerster en schraapte haar keel alvorens ze op de stoel tegenover hem plaats nam.
“Hoi,” zei ze zenuwachtiger dan ze had gewild. Hoe was het mogelijk dat Aaron in het echt nog veel knapper was dan op zijn foto? Haar blik werd direct naar zijn ogen getrokken, die een warmte en hartelijkheid uitstraalden die haar deden denken aan haar vader.
Zich ervan bewust dat ze verlegen overkwam, ging Lydia verzitten en schonk hem een glimlach. “Ik had wat moeite je te herkennen, zo zonder slaapzak. Heb je al iets besteld? Ik lust wel een granola bowl, of… misschien een pannekoek, mits je wilt delen want anders krijg ik het nooit op.”