Swipe Right

[Ramon]

Elk laatje, kastje, deurtje of andere verstopplek voor voedsel had Aaron inmiddels aan een grondige inspectie onderworpen, om tot de schokkende conclusie te komen dat er eigenlijk niets eetbaars – althans, niet ontbijtgerelateerd – meer te vinden was in dit appartement. Het enige appetijtelijke aan dit woonadres op drie hoog bleek het uitzicht op Piccadilly Circus, al zou dat de honger van de jongen op geen enkele wijze kunnen stillen. Met meer maaginhoud en minder hoofdpijn zou hij ervan genoten hebben, maar nu stak een van Londens meest fameuze bezienswaardigheden flets af.
Op zich had de Spaanse stagiair zich daar best mee kunnen verzoenen, mits er een dosis van het zwarte goud op het menu zou staan, maar al snel zweefde de gedachte aan koffie weg met de hoop om een kopje ervan te krijgen: in dit huis was niet eens een koffiezetapparaat te vinden. Aaron zuchtte en beende zich een weg naar de badkamer. Een snelle douche, even opfrissen, voordat hij richting zijn eigen stekkie zou vertrekken voor een leftover quesadilla van het diner van gisteravond.
Niet veel later verschenen met een zwiep van zijn toverstaf de woorden die hij mompelde op papier. Niets spannends, maar het was wel zo netjes om te laten weten dat hij ervandoor was gegaan. Aaron pakte zijn jas, sloeg hem om zijn schouders en trok de deur zo zacht mogelijk achter zich dicht. Misschien was het daarom dat de melding van zijn telefoon klonk als een donderslag. Hij viste het ding uit zijn broekzak en met een blik op het scherm werd het apparaatje ontgrendeld. Ingenieus, vond hij, hoe Dreuzels hun best deden om op hun eigen manier magie te ontwikkelen.
Opnieuw betrapte hij een kleine glimlach op zijn gezicht. Een knipoog van haar kant. Openlijk zou hij het nooit toegeven, maar hij was een weekdier als het op vrouwelijke charme aankwam. Dat haar boodschap niet veel spanning met zich meedroeg, deerde hem niet per se.

Aaron: Had erger gekund, al kan mijn hoofd nu wel wat frisse lucht en een ontbijtje gebruiken. Heb jij niet toevallig nog koffie over, of moet ik zelf op zoek?

Een vluchtige blik op het schermpje waarop hij weer even haar foto had geprojecteerd, daarna verdween het mobieltje weer in zijn broekzak. Aaron ademde de frisse buitenlucht dankbaar in, alsof zij de bonzende wolken rond zijn hoofd verdrijven kon.