30/08/2020, 13:42
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 30/08/2020, 13:59 door AlessaJess.)
Een halve seconde liepen Blues hersenen vast. De tweeling… wat—voor tot haar doordrong dat Jareth blijkbaar gewoon letterlijk onzin uit liep te kramen. Ze liet haar blik gelijk op Trevor rusten, een Legilimentieband bijna afdwingend met haar ogen. Op dat moment zou het even heel goed van pas zijn gekomen. Damn. Ze had Damien het haar moeten laten leren, zoals Trevor met Lila had gedaan. Niet dat Damien het haar kon leren, maar toch. Dit kon Jareth toch niet menen?
Maar dat kon hij blijkbaar wel, want het eerstvolgende moment stond hij Damien al te beledigen. Blue moest op haar wang bijten om haar mond te houden terwijl Jareth het over Lila had. Lila, die zich de afgelopen maanden zo druk had gemaakt om haar broer. Die er maar steeds mee had moeten dealen dat haar broer haar steeds verder weg had gepusht. Dat hij zijn hele leven vergooide waardoor zij nooit bij haar grote broer aan kon kloppen, maar uiteindelijk degene moest zijn die hem zijn leven weer op de rails deed krijgen.
En nou vroeg hij haar om bourbon.
“Geen zorgen, Trevor. Was ik niet van plan.” Ze duwde het kannetje melk in Jareths richting, aangevend dat hij het maar met zijn koffie moest doen. Ondertussen glimlachte Trevor zelfs toen ze hem zijn mok aangaf. En men vond hem vroeger de onbeschofte van de twee. Als hij het met die reputatie kon…
“Laat me even heel duidelijk zijn, Jareth. Je bent hier te gast omdat jouw zusje een van mijn beste vrienden is. Omdat ik een van de geweldigste verjaardagen voor haar wil plannen die ze ooit gehad heeft. En omdat jij belangrijk voor haar bent. Maar als jij in mijn eigen huis mijn ene beste vriend uitscheld en de andere probeert te vernederen in bijzijn van haar vriendje, is het voor mij snel gedaan. Ik mag je prima, maar je gaat niet Lila’s verjaardag verpestten door hier een beetje dronken rond te lopen hangen en iedereen tegen je in het harnas te jagen.” Ze keek hem even strak aan, maar ging door voor iemand haar in de reden kon vallen. “Dat gezegd hebbende, zou ik het heel fijn vinden als je die kop koffie even achterover zou willen slaan, zou stoppen met doen alsof je een idioot bent, want wij weten alle drie dat dat niet het geval is en gewoon mee zou willen plannen aan de verjaardag van je zusje.”
Ze pakte de koekjesdoos op en hield hem naar hem uit. Ze wist niet zeker of ze dit goed aan had gepakt, of dat ze te direct was geweest, maar ze moest even duidelijk maken dat hij een grens had bereikt bij haar. Ze wilde er zelf niet eens achter komen wat er zou gebeuren als hij er overheen zou gaan.
Zelf pakte ze een koekje uit het blik en nam een seconde te lang om te kiezen waar ze ging zitten. Trevor had zich zo gemanoeuvreerd dat hij op bijna elke plek tussen haar en Jareth in zat. Maar dat betekende een kant kiezen – een voorkeur aangeven – en dat was niet haar bedoeling. Dus ging ze op de stoel recht tegenover hen zitten, waardoor ze in een soort driehoek waren geparkeerd.
Ze wendde zich tot Trevor. “Oh, ik heb meer dan genoeg ideeën, maar ik vroeg me af of jullie nog wat ideeën hadden voordat ik de hele planning over nam.” En nogmaals; Zelfkennis is de sleutel tot succes. Thanks, mam. “Het wordt sowieso veel leuker als we allemaal met ideeën komen, in plaats van dat ik in mijn eentje helemaal vast zit in ideeën.”
Ze trok beide wenkbrauwen op in een speelse uitdaging. “Dus… kom maar op!”
Maar dat kon hij blijkbaar wel, want het eerstvolgende moment stond hij Damien al te beledigen. Blue moest op haar wang bijten om haar mond te houden terwijl Jareth het over Lila had. Lila, die zich de afgelopen maanden zo druk had gemaakt om haar broer. Die er maar steeds mee had moeten dealen dat haar broer haar steeds verder weg had gepusht. Dat hij zijn hele leven vergooide waardoor zij nooit bij haar grote broer aan kon kloppen, maar uiteindelijk degene moest zijn die hem zijn leven weer op de rails deed krijgen.
En nou vroeg hij haar om bourbon.
“Geen zorgen, Trevor. Was ik niet van plan.” Ze duwde het kannetje melk in Jareths richting, aangevend dat hij het maar met zijn koffie moest doen. Ondertussen glimlachte Trevor zelfs toen ze hem zijn mok aangaf. En men vond hem vroeger de onbeschofte van de twee. Als hij het met die reputatie kon…
“Laat me even heel duidelijk zijn, Jareth. Je bent hier te gast omdat jouw zusje een van mijn beste vrienden is. Omdat ik een van de geweldigste verjaardagen voor haar wil plannen die ze ooit gehad heeft. En omdat jij belangrijk voor haar bent. Maar als jij in mijn eigen huis mijn ene beste vriend uitscheld en de andere probeert te vernederen in bijzijn van haar vriendje, is het voor mij snel gedaan. Ik mag je prima, maar je gaat niet Lila’s verjaardag verpestten door hier een beetje dronken rond te lopen hangen en iedereen tegen je in het harnas te jagen.” Ze keek hem even strak aan, maar ging door voor iemand haar in de reden kon vallen. “Dat gezegd hebbende, zou ik het heel fijn vinden als je die kop koffie even achterover zou willen slaan, zou stoppen met doen alsof je een idioot bent, want wij weten alle drie dat dat niet het geval is en gewoon mee zou willen plannen aan de verjaardag van je zusje.”
Ze pakte de koekjesdoos op en hield hem naar hem uit. Ze wist niet zeker of ze dit goed aan had gepakt, of dat ze te direct was geweest, maar ze moest even duidelijk maken dat hij een grens had bereikt bij haar. Ze wilde er zelf niet eens achter komen wat er zou gebeuren als hij er overheen zou gaan.
Zelf pakte ze een koekje uit het blik en nam een seconde te lang om te kiezen waar ze ging zitten. Trevor had zich zo gemanoeuvreerd dat hij op bijna elke plek tussen haar en Jareth in zat. Maar dat betekende een kant kiezen – een voorkeur aangeven – en dat was niet haar bedoeling. Dus ging ze op de stoel recht tegenover hen zitten, waardoor ze in een soort driehoek waren geparkeerd.
Ze wendde zich tot Trevor. “Oh, ik heb meer dan genoeg ideeën, maar ik vroeg me af of jullie nog wat ideeën hadden voordat ik de hele planning over nam.” En nogmaals; Zelfkennis is de sleutel tot succes. Thanks, mam. “Het wordt sowieso veel leuker als we allemaal met ideeën komen, in plaats van dat ik in mijn eentje helemaal vast zit in ideeën.”
Ze trok beide wenkbrauwen op in een speelse uitdaging. “Dus… kom maar op!”
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)