Weerwolven: Murder in Malfoy Manor (speltopic)

[Snuffles]

Narcissa had in dagen nog niet zoveel geslapen. Ze had stiekem het drankje van de toverdrank meester uit duistsland of dat dacht ze toch aan zijn accent te horen, ingegenomen achter de rug van haar man. Ze kon zich eigelijk niet herinneren dat ze de man had uitgenodigd. Ze sloeg de ochtendprofeet open die naast haar bed gestapeld lagen. Blijkbaar had ze 2 dagen geslapen aan het aantal kranten te zien.  Haar bloed begon te koken als ze zag wie er artikels schreef over de tragische gebeurtenis. "Rita pulpers, jij smerige rat." Schreeuwde ze woedend. Gauw sprong ze uit bed en stormde naar beneden. Ze hoopte haar ergens te betrappen op spionage. Ze opende alle ruimtes maar vond haar maar niet. Was ze echt gek aan het worden? Daar begon ze steeds meer aan te twijfelen. Ze ging naar buiten toe en spotte Harry Potter die samen met haar kleinzoon aan het praten was. Cool, vol met zelfvertrouwen stapte ze de serres binnen. " Meneer Potter, wat een aangename verassing je hier te zien zeg." Zei ze met een valse glimlach. "Ik ga ervan uit dat je hier op onderzoek bent? Voor het ministerie?" Ze bleef zeemzoet glimlachen. "Sorry dat ik je stoor bij dit hoogstwaarschijnlijk educatief gesprek maar kan ik je uitnodigen voor een kopje thee in de grote vertrekken? Kunnen we wat bijpraten goed?"

[Joël]

Consternatie alom. De Duitse gast in de villa was door Lucius zonder pardon bij zijn nekvel gegrepen. Als een pasgeboren welp die door zijn vader werd verplaatst of terechtgewezen. Daarnaast was het de heer des huizes zelf die achterdochtige blikken had moeten ontvangen van zijn familieleden. Rita smulde er veelvuldig van zo bleek uit een nieuwe editie van De Ochtendprofeet die Harry elke ochtend meenam naar de villa. Hoe wist dat akelige mens overigens over de vertrouwelijke informatie die Scorpius hem had verteld? En interessanter nog; hoe zou Lucius reageren op de verdenking van zijn eigen kleinzoon?
‘Dat klopt inderdaad,’ antwoordde Harry op de vraag of hij op onderzoek was. ‘Natuurlijk, Narcissa. Een kopje thee kan geen kwaad.’
Hij volgde de rouwende vrouw naar een door haar gekozen vertrek en nam plaats. Ze wilde bijpraten. Wat dat dan ook mocht inhouden. Het zou vast niet gaan over Knalpoker en Fluimstenen. Geïnteresseerd nam hij een vel perkament en een Zelfdopende veer.
‘Zo, Narcissa, vertel,’ opende Harry het gesprek. ‘Waarom wilde iemand je zoon dood? Had hij vijanden de laatste tijd? Waren er dreigementen? Chantage misschien? Ik begreep dat Lucius de aanwezigheid van jullie Duitse toverdrankmeester steeds minder op prijs stelt. Het is treurig dat juist met de aanwezigheid van gasten deze tragedie moest gebeuren. Of denk je niet dat het op toeval berust?’’

[Ella]

Nors vouwde Lucius de krant dicht, terwijl hij een scheut whisky door zijn thee heen roerde. Deze aandacht was wel het laatste dat hij kon gebruiken. Hij hoopte dat Karl de mond voorlopig gesnoerd was, al gold dat blijkbaar niet voor iedereen. Lucius begreep niet welke rat zijn mond voorbij had gekletst met Rita Pulpers in kielzog, maar hij moest in ieder geval met zijn kleinzoon gaan praten. Hij begreep dat weinig van de gasten hem zouden vertrouwen – hij was immers voormalig Dooddoener en het gebrek aan vertrouwen was wederzijds – maar dat zijn eigen bloed hem verdacht deed hem meer dan hij had gedacht. Zijn band met Scorpius hing al een tijdje aan een zijden draadje. Ze waren het over weinig eens, en Lucius had nou eenmaal bepaalde standaarden voor zijn familie, terwijl Draco en Astoria er hun eigen opvoedmethodes op na hielden.

Zorgvuldig plooide hij zijn gezicht in een zo neutraal mogelijke uitdrukking, alvorens op Scorpius’ deur te kloppen. “Scorpius? Ik zou graag met je praten.”

[Madrid]

Iliana gaat zitten op de grond, en besluit een Bulgaars gebed op te zeggen. Dat is belangrijk voor haar geestestoestand, die momenteel aardig aan het verschrompelen is aangezien zij niet het idee heeft dat haar diplomatische missie aan het slagen is. Immers: Harry Potter groet haar enkel zwakjes, Narcissa Malfidus ziet haar niet staan... hoe kan zij op deze manier ooit haar land goed vertegenwoordigen?
Iliana kruist haar benen tot een kleermakerszit. Ze doet haar ogen dicht, en maakt van haar vingers een rondje.
"Бих искал да бъда... по-малко страхлив и по-малко зависим от одобрението на други хора. Искам да бъда добър дипломат," prevelt zij wijselijk. Ze probeert het met al haar inspanning en concentratie te zeggen.
Met ingehouden adem probeert Iliana iets van een verlossing in haar lichaam te voelen, maar het lukt haar niet. Verdomme! denkt zij bij zichzelf. Ze staat op, en veegt haar broek af. Het moet allemaal de schuld zijn van die verfoeide Narcissa Malfidus (Snuffles). Door haar genegeer is Iliana helemaal van streek.
Maar Iliana zweert tot de goden dat zij zich niet zal laten kennen. Verwoed zal zij op iemand anders afstappen, en met hem of haar een gesprek beginnen... maar wie is er in de buurt?
Iliana kijkt om zich heen, en ziet dan Astoria Malfidus in de verte staan. Dat is de weduwe van Draco.
Och, op haar kan Iliana wel afstappen! Dan kan zij, zoals het een goede diplomate betaamt, meteen haar condoleances overbrengen namens haarzelf en de ambassade van Bulgarije.
Met grote stappen beent Iliana op Astoria Malfidus af. En zij steekt alvast haar hand naar haar uit, om haar condoleances over te brengen.

[ilse-h]

Astoria stond bij een van de kerstbomen in de woonkamer en keek door het raam naar buiten. Ze was opgelucht om Narcissa Malfoy vandaag weer door de tuin te zien wandelen. Ze had gisteren herhaaldelijk aangeklopt op de deur van haar slaapkamer, en zelfs gepoogd om een gesprek door de deur te starten, maar er had geen reactie gekomen. De deur had van binnenuit ook op slot gezeten, en ondanks dat Astoria zich zorgen had gemaakt over het welzijn van Draco’s moeder, had ze besloten haar privacy te respecteren en de deur niet te forceren met een alohomora, als dat überhaupt al mogelijk was in Malfoy Manor. Nu Mrs Malfoy gelukkig niet dood op haar bed bleek te liggen – je gaat immers toch meteen van het slechtste uit – kon Astoria zich weer vol richten op haar zoektocht naar de moordenaar of wellicht wel moordenaars van haar echtgenoot, met de Duitse Karl Bach (Timsel) nog steeds bovenaan haar verdachtenlijstje.

Nog voordat Astoria echter op zoek kon naar Herr Bach om hem uit te horen, of anders naar haar zoon om te controleren of het gerucht dat Scorpius Mr Malfoy verdacht waar was, werd ze benaderd door Iliana Kalfin. De Bulgaarse ambassadrice was een vrouw vol paradoxen: aan de ene kant was ze lid van een extreme politieke partij die zich bezighield met controversiële ideeën en praktijken die men na de Tweede Tovenaarsoorlog voorgoed dacht te hebben afgeschreven, aan de andere kant leek de vrouw wel weer fan te zijn van Harry Potter. Het maakte haar moeilijk te peilen, en daarmee verdacht en een potentieel gevaar.

Voorzichtig accepteerde Astoria de hand en de condoleances van de Bulgaarse. Haar wantrouwen was ongetwijfeld door haar gemaakte glimlach heen af te lezen aan haar gezicht, aangezien zij nooit zo’n goede pokerface had kunnen opzetten als Draco en de hele familie Malfoy, maar ze deed desalniettemin haar best om vriendelijk en diplomatiek te acteren. Gecombineerd met een onderzoekende houding, uiteraard.
“Mijn beste mevrouw Kalfin, hoezeer mijn eigen verdriet ook is, het spijt me oprecht dat u uw kerst in deze omstandigheden moet doorbrengen. Maar vergeef me, waarom wilde u ook alweer in dit huis verblijven tijdens uw bezoek in Groot-Brittannië?”

[Madrid]

"Ja..." begint Iliana weifelend, terwijl zij de hand schudt van Astoria Malfidus. De jonge vrouw lijkt haar oprecht vriendelijk, ondanks haar mislukte pokerface. Iliana weet hoe moeilijk het is om in tijden van wanhoop alsnog koel en berekenbaar over te komen naar de buitenwereld, en daarom voelt zij niet de minste wrevel tegenover Astoria.
"Ik had zelf liever ook in Bulgarije gezeten. Het is altijd mooi om kerst te vieren met familie... maar in zulke uitzonderlijke omstandigheden als het overlijden van uw echtgenoot, ben ik genoodzaakt om mijn privéaangelegenheden te verzaken en mijn plicht als diplomate te volbrengen. U ziet, mevrouw, dat wij de band tussen Bulgarije en Groot-Brittannië sterk moeten houden... zo sterk als een jonge ros..."
Het laatste voegt Iliana louter eraan toe om een beetje poëtisch te klinken. Dat doet zij wel vaker, want dan hoopt zij intelligent en intellectueel over te komen op haar klanten. Op die manier probeert zij ontzag bij haar klanten in te boezemen. Ze weet niet of het altijd slaagt, maar sommige klanten gaan daadwerkelijk meer naar haar opkijken dankzij haar abstracte taalgebruik. Dat geeft Iliana moed.
"Zoals Sint Naum, één van de zeven apostels uit het middeleeuwse Eerste Bulgaarse Rijk en een belangrijke missionaris, ooit de Preslav-school heeft gesticht en daarmee het cyrillische alfabet creëerde... zo wil óók ik mijn bijdrage leveren aan het almachtige Bulgaarse imperium. Want wellicht is het verleden voor veel West-Europeanen niet hoogstaander dan de aanblik van een verschrompelde theedoek - voor mij, Iliana Kalfin, is het een zijdelingse dimensie waarin ik gedeeltelijk met mijn ziel vertoef. 'О, минало! Ти живееш въпреки протеста или волята в нас,' schreef de eerste grand madame van de Bulgaarse letteren, onze hooggeachte Elisaveta Bagrjana ooit. Zij werd driemaal genomineerd voor de Nobelprijs van de Literatuur."
Iliana knikt vriendelijk, en verheugt zich over haar eigen bijdrage aan dit gesprek. Zij hoopt Astoria Malfidus hiermee voldoende te hebben overrompeld, opdat zij meer hoogachting zal hebben voor Iliana zelf in de eerste plaats, en de Bulgaarse cultuur en geschiedenis in de tweede plaats.

[OsanneArt]

Scorpius kwam net de bibliotheek van Malfoy Manor uit toen hij Lucius in de hal zag staan, voor de deur van Scorpius' slaapkamer. "Wat is er, Grootvader?"
Zonder iets te zeggen hield Lucius de krant omhoog, vanwaar hun beide gezichten Scorpius aanstaarden. "Je moet wat beter opletten met wie je praat. Straks krijgt de buitenwereld nog het idee dat je denkt dat je grootvader een moordenaar is."

"U hoeft niet te doen alsof dat onmogelijk zou zijn... Wilt u zeggen dat u nooit iemand vermoord heeft? ook niet in uw dienst voor Ik-Heb-Je-Neus?" Scorpius zag de blik van z'n grootvader, "Dat is hoe Foppe hem tegenwoordig noemt. Ik geloof dat er beneden in de woonkamer zelfs iemand staat die je meerdere malen hebt bedreigd, nog voordat hij volwassen was."

Lucius hoopte dat hij zijn irritatie wist te verbergen. "Praat niet over zaken waar je geen verstand van hebt." Misschien moest hij zijn kleinzoon toch maar eens met Bellatrix laten praten. Zij had het nooit kunnen laten rusten dat hij in de oorlog een te grote lafaard was geweest, en dat hij haar lust voor bloed niet had gedeeld. "Het verleden van onze familie is niet zonder blaam, en ik heb in de oorlog dingen gedaan waar ik niet trots op ben. Moord is daar niet een van." Hij liet een pauze vallen, en keek de jongen aan - een spiegel van Draco op dezelfde leeftijd. Nog maar een kind. "Ik begrijp dat mijn acties uit het verleden vraagtekens oproepen, en dat je het niet altijd met me eens bent of zult zijn. Draco was dat ook niet. Dat betekent niet dat ik mijn zoon dood wenste. Toen het erop aankwam, koos ik voor mijn familie. Dat zal ik altijd doen. Ook voor jou, Scorpius."

"Dat is een beetje het probleem met onze familietraditie, grootvader... Niemand lijkt voor de familie te kiezen wanneer het er nog niet op aan komt. Dat u ervoor kiest om mij te beschermen op het laatste moment, geeft niet de garantie die u denkt dat dat geeft. Vertel aan Potter wat je hebt gezien en gedaan. Maar, en Pulpers mag mij hierop citeren, de buitenwereld vindt ons al afschuwelijk Mijn mening over u gaat daar niets aan veranderen."

Als Scorpius niet zijn handen vol had met een stapel boeken, zou Scorpius misschien zelfs overwogen hebben om zijn middelvinger op te steken. Zonder te wachten op een antwoord, ging hij naar beneden toe, om in de woonkamer de boeken bij Karl Bach af te leveren.

[Ella]

Zijn kleinzoon begreep het niet. Natuurlijk niet. Wat dat betreft wat hij precies zijn vader. Hij had gewerkt deze familie bij elkaar te houden, en Scorpius zag niet in hoe zijn uitlatingen naar de pers grootschalige gevolgen konden hebben voor hun familie. Voor hun familienaam. Natuurlijk had de jongen gelijk dat de Malfidusnaam reeds door het slijk werd gehaald door Pulpers en de buitenwereld, maar hij leek bijna doelbewust bezig het erger te maken. Lucius masseerde met zijn vingers in de brug van zijn neus. Hij kon toch moeilijk zijn eigen kleinzoon in de kelders opsluiten. Dat zouden Narcissa en Astoria hem niet vergeven, zelfs al zou het misschien nodig blijken als de tiener herrie bleef schoppen. Nee, voor nu zou hij zich inhouden. Het had geen zin om op louter aannames zijn familie doormidden te klieven - in hoeverre dat niet al was gebeurd.

[Lukas]

De Derde Nacht



Er werd niemand verbannen omdat minder de helft van de nog levende, niet verbannen spelers gestemd heeft. Iliana Kalfin is deze nacht vermoord en ligt uit het spel. Iliana's item was de Vervloekte Sleutel.


Hint Puzzel 1
Playfair Cipher


Puzzel 2

Elke cirkel is een van de Harry Potter of Fantasic Beasts films. Wat je er mee doet doen, is aan jullie. Je mag twee keer proberen. De eerste persoon die het juist heeft mag iemand naar keuze verbannen. Klik hier om een grote versie van deze puzzel te downloaden.

De volgende nacht is vrijdag 12 november om 20:00.

[Madrid]

Met een gespannen gelaat blijft Iliana maar Bulgaarse weetjes afvuren op Astoria Malfidus. Ze vertelt haar over de vroegere Turkse invasies, over de schoonheid van Sofia... en nog veel meer. Maar plotseling krijgt zij een vreemd gevoel in haar hoofd. Ze voelt zich een beetje licht, een beetje duizelig... plotseling begint Iliana te kotsen. Al kotsend valt ze neer op de grond, waardoor zij in haar eigen kots valt.
"Какво, по дяволите, става? Така не трябва да се представя един свестен дипломат!" roept Iliana, maar haar spraak wordt onderbroken door het veelvuldige gekots en gekokhals. Ze probeert rechtop te staan, of op zijn minst haar tas te grijpen waaruit ze een zakdoekje kan halen, maar nergens slaagt zij in. Het vreemde gevoel in haar hoofd wordt erger, scherper en ze begint te schreeuwen van de pijn.
"За това трябва да са виновни турците! След толкова години отново нахлуха в България!" gilt zij, maar er is niemand die haar verstaat. Ze gaat op haar zij liggen, maar voelt zich steeds slechter worden. Haar hoofd klopt, ze blijft maar kotsen... er komt nog meer rare smurrie uit haar mond.
"По дяволите! По дяволите, по дяволите, по дяволите!"
Iliana voelt zich uitgeput van de lichamelijke inspanning. Het pijnlijke bonzen in haar hoofd is nu zo sterk dat ze niet meer helder kan zien, kan horen of überhaupt kan nadenken. Ze laat zich terugrollen op haar rug, slaat haar armen voor haar hoofd uit een gevoel van schaamte, en... verliest het bewustzijn. Iliana sterft na deze opvallende lichamelijke aanval.