<ORPG> De Leerlingenkamer van Ravenklauw

[Anderling]

ORPG De Leerlingenkamer van Ravenklauw

In een van de drie hoogste torens van Zweinstein ligt de leerlingenkamer van Ravenklauw. Een plaats waar slimme, creatieve leerlingen hun rust kunnen vinden, leuke gesprekken kunnen voeren met andere afdelingsgenoten, heimelijke feestjes houden of studeren in een hoekje. Tenminste... als ze het raadsel van de deurklopper kunnen oplossen!

De Leerlingenkamer van Ravenklauw is dus alleen toegestaan voor Ravenklauwers. Anders moet de persoon in kwestie een heel goede reden hebben om daar te zijn.

[Timsel]

Het is zaterdag. Het eerste weekend na de eerste schoolweek. Iedereen is al best wel overwerkt en zit al propvol met huiswerk, maar wil ook lekker bijkletsen na de vakantie. Waar stellen ze prioriteiten aan?

[Timsel]

Het uitwisselingsproject is ingegaan! Hoe vergaat het de nieuwe leerling in diens nieuwe leerlingenkamer? Ondertussen is iemand zijn toverstok kwijt... is de nieuwe afdelingsgenoot de schuldige?

[Timsel]

Kendall verscheen in zijn mooie roze prinsessenjurk in de Toren van Ravenklauw. ‘Wauw,’ mompelde hij. Hij had geen idee gehad hoe de leerlingenkamer van de Raafjes eruit had gezien, maar niet dit! Het was echt heel mooi. En al dat licht van de ramen! Wauw! Waar hij vandaan kwam, vlakbij de keukens, waren ook ramen, maar dit was zo wijds. Hij kon vanuit het raam een groot deel van het Kasteel al zien. Het was prachtig.
Hij zette zijn koffers neer en nam ergens plaats. Er waren nog niet veel leerlingen en het handjevol leerlingen dat er zat besteedde nog geen aandacht aan hem. Logisch, want het was zaterdagochtend en hij kon zich goed voorstellen dat velen nog even uit wilden slapen. Kendall was vanmorgen uit de leerlingenkamer van Huffelpuf ‘verbannen’ om drie maanden bij de Raafjes te logeren. Een spannende uitdaging en hij was heel erg benieuwd hoe het zou gaan; waarschijnlijk zou hij weer rare blikken trekken van jongens als hij zometeen in een jurk de jongensslaapzalen op zou komen. Maar dat maakte hem niet heel veel uit; hij was het gewend. Bovendien accepteerden Raafjes vaak wel wat opvallende figuren. Bijvoorbeeld die beroemde Loena Leeflang, die nog om de zoveel tijd berichtjes naar de Ochtendprofeet schreef dat ze gekke dieren zag waar nog nooit iemand van had gehoord.
Hij nam ergens plaats en gooide zijn benen over elkaar. Hij pakte zijn make-up spiegeltje om zijn lippenstift nog wat beter op te doen. ‘Oh, hallo!’ zei hij vrolijk toen iemand bij hem kwam zitten. Hij klapte zijn make-up doosje weer weg en stak een band uit. ‘Ik ben Kendall Clark. Ik kom uit Huffelpuf, maar de Sorteerhoed heeft ervoor gekozen dat ik de komende drie maanden in Ravenklauw verblijf.’

[PinkyTonks]

Enthousiast keek Emilien toe hoe hun nieuwe afdelingsgenoot de Leerlingenkamer kwam binnengewandeld. Natuurlijk kende ze Kendall, wie kende hem nu niet? Een jongen in prinsessenjurken trok nu eenmaal aandacht. Niet dat het Emilien wat kon schelen, zelf liep ze er ook wel graag eens extravagant bij. Zeker op feestjes. Als Kendall zich comfortabel voelde in een jurk, dan was dat zo en wie was Emilien dan om er moeilijk over te doen. 
"Hoooi," begroette Emilien hem enthousiast, omdat er niemand anders bij hem ging zitten. Wat konden Ravenklauwers soms zo saai en introvert zijn. Een 'nieuwe' afdelingsgenoot ging je toch even begroeten, al was het maar kort.
"Welkom bij Ravenklauw," schudde Emilien hem de hand: "Ik ben Emilien. Voor al je vragen mag je gerust bij mij terecht, want de meeste andere Ravenklauwers verdwijnen volledig achter hun boeken als je ze nog maar aanspreekt. Dat zal iets zijn waar je als Huffelpuffer vrees ik het meeste aan gaat moeten wennen, zo open en sociaal zijn we hier niet."
Emilien knikte naar het weinig aantal leerlingen die al in de Leerlingenkamer zaten. Een aantal keken hun stiekem aan vanuit hun ooghoeken, maar van zodra Emilien en Kendall hun richting uitkeken, begonnen ze hevig te blozen en wendde ze hun blik af.
"Niet alle Ravenklauwers zijn asociale wezens hoor," stelde Emilien Kendall gerust: "Mijn vriend Morrison en ik bijvoorbeeld, Morrison zit jammer genoeg nog vast in Amerika, dus die zal je de komende tijd niet tegenkomen. En een aantal Ravenklauwers zijn wat verlegen in het begin, maar zodra je ze beter leert kennen, zijn het vaak de grootste babbelaars van de school. Ik kan je anders vandaag wel eens voorstellen aan mijn beste vriendin Aster, dan heb je al twee Ravenklauwers als vrienden!"

[Timsel]

Escape Rooms zijn populair, zelfs bij tovenaars en heksen. De leerlingen zitten opgesloten in hun leerlingenkamer, die gevuld is met aanwijzingen. Met elkaar moeten ze de oplossing zien te vinden: een wachtwoord om naar buiten te kunnen. Om achter dit wachtwoord te komen moeten ze puzzels oplossen en samenwerken. Gaat dat de eigenwijze Ravenklauwers lukken?

Het wachtwoord dat de leerlingen moeten zien te ontcijferen is:

Brillenboek

[Blossom]

Ze konden er dus niet uit? Oliver dacht dat het benauwend was dat zijn moeder zulke hoge verwachtingen van hem had, maar dit… was nog iets benauwder, vooral omdat er best veel Ravenklauwen in de Leerlingenkamer waren, want er viel een puzzel op te lossen. Bij het betreden van de toren van Ravenklauw moest al een puzzel opgelost worden; hetzij een kleintje, en nu voor het verlaten dus nog eentje! Ze waren er nog enthousiast over ook, en dat terwijl Oliver toch echt wel graag naar buiten wilde. Dus moest hij op zoek naar een puzzel die hem een heel kleine hint zou geven van het wachtwoord.
Leerlingen dromden om een magisch labyrinth heen, dat pas tot leven kwam als er door een kaleidoscoop werd gekeken vanuit een bepaalde hoek, waardoor de oplossing wel zichtbaar was, alleen de uitvoering nog niet. Een andere leerling was bezig met een ouderwetse draaischijftelefoon, die voorheen nooit in de Leerlingenkamer had gestaan, dus die moest echt iets met het raadsel te maken hebben.
Oliver zocht eigenlijk eerder naar Noah dan naar onmogelijke puzzeltjes, want wat deden die ertoe? Over een jaar of tien zou hij zeggen dat hij personeel had om raadsels op te lossen. Afwachtend ging hij zitten in een fauteuil bij de haard, die normaal gesproken bezet werden gehouden door ouderejaars. Die stuurden soms de eerste- en tweedejaars weg als die daar zaten, dus Oliver ging daar niet vaak zitten, al was hij al lang geen brugpieper meer.
Wat een raar vaasje, dacht hij bij de aanblik van een Delfts blauw ding op de schouw. Het was wel de juiste kleur voor Ravenklauw, maar hij was zo… lelijk! Daarbij wist Oliver zeker dat die daar eerder niet had gestaan, dus zou het vast een escaperoom-ding zijn.
Een tijdje staarde hij ernaar, voordat hij opstond en het ding pakte. Het was een vaas met een dekseltje, meer een soort urn, en hij kon niet open. Hij was versierd met allerlei letters die met stippellijntjes aan elkaar verbonden waren.
Ergens moest de eerste letter staan, toch? Oliver glimlachte: nu had hij zich toch door het spel laten grijpen. Hij moest en zou die eerste letter vinden! Geconcentreerd draaide hij de vaas in zijn handen, volgde de stippellijnen, zocht naar hoofdletters tussen de onderkasten en vond nog helemaal niks.