Een Snelle Verrassing

[PinkyTonks]

Een Snelle Verrassing

Met Asthony

Met het virus dat de wereld teisterde, was het jaarlijkse Halloween-Zweinsveld uitstapje opgedeeld in twee groepen. De mensen die zich hadden opgegeven voor de eerste groep, mochten een week voor Halloween het dorpje bezoeken en de tweede groep op 2 november, wat veel beter uitkwam voor Aster, want Anthony was dan jarig. Ze hadden er dus allebei natuurlijk niet over getwijfeld om zich op te geven voor de tweede groep.
Aster had een tijdje nagedacht over wat ze konden gaan doen. Anthony zou het vast super gevonden hebben als ze een ruimte in de Drie Bezemstelen konden afhuren om daar met een aantal van zijn vrienden een mini-feestje te bouwen. Hoewel Aster niet echt van zo'n dingen hield, had ze het er wel voor over om Anthony een onvergetelijke dag te bezorgen. Jammer genoeg, door de striktere maatregels, werd het sterk aanbevolen aan de leerlingen om Zweinsveld te bezoeken in groepjes van 4 of minder, zodat het volk wat verspreid was over het dorp. Dat plannetje viel dus al in duigen. Gelukkig had Aster nog een nieuw idee gekregen. Ze zouden eerst gezellig met hun tweeën door Zweinsveld lopen en 's middags wat gaan eten. Tegen de namiddag had ze nog een verrassing voorbereid, maar daar wist Anthony natuurlijk nog niets vanaf!

De ochtend van 2 november liep Aster rechtstreeks naar de tafel van Griffoendor, waar Anthony al zat te ontbijten. Ze vond het altijd wat eng om langs de Griffoendors te lopen, want die waren zo luid en konden haar soms wat spottende blikken toewerpen. Gelukkig zat Anthony redelijk dicht bij de ingang, waardoor ze niet de hele tafel af moest gaan. 
"HAPPY BIRTHDAY!" glimlachte ze lief en ze gaf hem snel een kus op de wang. Ze liet zich even naast hem op de bank zakken en probeerde de joelende Griffoendors wat te negeren. 
"Ik heb al een klein cadeautje," zei ze en ze schoof een rode envelop met een zilveren strik naar hem toe. Het was een simpele bon voor de sportwinkel in Zweinsveld. Niet echt iets origineels, maar Aster had natuurlijk nog iets anders in petto. 
"Die kun je straks al gebruiken," voegde ze eraan toe en ze stond weer op: "Dan ga ik nu even ontbijten en dan zie ik je straks wel weer." Ze glimlachte de andere Griffoendors nog even onzeker toe en haastte zich toen naar haar eigen ontbijt. 

[Blossom]

Jarig! Dat had altijd wat leuks, iets bijzonders, iets knus en gezelligs en vooral iets feestelijks. Helaas was er dit jaar geen grote party (hoewel hij die ochtend in de Leerlingenkamer toegezongen was geweest en was hij de lucht in gehesen door enkele wat sterkere klasgenoten) maar dat had geen enkele invloed op zijn goede humeur. Vooral niet toen Aster direct naar hem toe kwam bij het ontbijt in de Grote Zaal.
“Hi Lieffie,” groette hij haar toen ze enthousiast HAPPY BIRTHDAY riep. De jongens en meiden uit zijn jaar hadden altijd praatjes als Aster in de buurt was, en hoewel Anthony daar wel om kon lachen, zag hij altijd wel hoe ongemakkelijk zijn vriendin zich dan altijd voelde. Zelf had hij geen last van wat voor ongemakkelijkheid dan ook, en daarom knuffelde hij haar toen hij een envelop toegeschoven kreeg.
“Dankjewel!” zei hij glimlachend; een bon om in Zweinsveld te besteden, was vooral leuk omdat ze er die dag met zijn tweetjes naartoe zouden gaan. Hij wilde er wel echt een uitje van maken, al vertrouwde hij op Aster wat de romantiek betrof. Vrouwen waren daar beter in.
Al vlug was ze weer vertrokken, met een lichte blos op haar gezicht. Ze hadden die dag geen lessen samen, wat jammer was.
Nadat hij zijn paddenstoelentoast en pompoensap had verorberd - en tussendoor tegen Maria had gezegd dat ze haar castagnettes eens op elkaar moest houden en dat een cadeaubon helemaal niet booooring was, begon hij met lichte tegenzin aan de schooldag. Was het maar alvast middag.

Na wat een eeuwigheid leek, was het dan zover! Snel had Anthony zijn schoolgewaad verruild voor een van zijn weinige gatloze jeans en zijn beste trui, en was hij zo enthousiast als een kind op pakjesavond. Ongeduldig wachtte hij op haar, onderaan de bewegende trappen. Wat zouden ze gaan doen? Eerst een stukje de heuvel af lopen, natuurlijk. Hij had zijn Griffoendorsjaal stevig om zijn nek gedraaid; zo warm was het niet buiten.
Hij had er zin in; lekker een middag met Aster!

[PinkyTonks]

Meestal had Aster niet zo'n problemen dat ze naar de les moest, maar nu snapte ze echt niet waarom de leerkrachten nog absoluut twee uur les wouden geven voor het Zweinsvelduitstapje. En jammer genoeg had Aster een blokuur Kruidenkunde, waardoor haar handen onder de modder hingen toen de les eindelijk gedaan was. Snel haastte ze zich naar boven om haar handen en gezicht te wassen en propere kleren aan te trekken, om zich vervolgens weer naar beneden te haasten, omdat Anthony haar onder aan de trappen op zou wachten.
"Hier ben ik dan!" lachte ze buiten adem, terwijl ze de laatste twee treden afsprong: "Soms vervloek ik het toch dat we niet in dezelfde afdeling zitten, het zou zaken toch een stuk gemakkelijker maken!"
Aster pakte Anthony's hand vast terwijl ze onder de grote houten inkomdeur naar buiten liepen. "Al veel cadeautjes van je vrienden gekregen? En heeft je familie ook iets gestuurd of durven ze nog steeds geen pakjes vast te maken aan John?"
Anthony's uil was gigantisch en de eerste keer dat het dier op de tafel van Ravenklauw was geland, had Aster ook een gilletje geslagen. Ondertussen had ze al ontdekt dat de Oehoe eigenlijk één van de vriendelijkste uilen in de Uilenvleugel was. Het beestje pikte je tenminste niet om de tien seconden in je vingers. 
Ze liepen een tijdje al babbelend door, totdat het kasteel ver genoeg achter hen lag en er geen andere leerlingen om hen heen waren. Ze stonden net boven aan de heuvel die uitkeek op het pittoreske dorpje.
"Mooi hè," glimlachte Aster op het uitzicht, ze kon er wel naar blijven staren. Maar ze vond het nog veel mooier dat ze hier samen stond met Anthony en dat ze alleen waren. Dat gaf hen de kans om...
En toen stonden ze te kussen. 
Ze stonden een hele lange tijd heel dicht bij elkaar, totdat Aster het geluid opving van naderende leerlingen. Hoewel ze zich met tegenzin losmaakten van elkaar, vond Aster het toch fijner dat intieme momenten onder hun bleven. Ze snapte echt niet hoe Morrison en Emilien voor de hele school kusten en dan, alsof er niets gebeurd was, weer verder gingen met wat ze bezig waren.
"Dat was deel twee van je cadeau," fluisterde Aster nog snel. Niet dat Anthony wist dat er nog een spetterend deel 3 ging volgen.
"Zeg maar, het is jouw verjaardag, wat wil je eerst gaan doen?"

[Blossom]

Ook nu hij jarig was, was Anthony een snel tevreden mens. Niet als binnen vijf minuten de middag voorbij zou zijn, maar het vooruitzicht was al meer dan voldoende. De ingrediënten voor de perfecte middag en avond waren: Aster, Aster en ook Aster en een beetje Zweinsveld, een hapje en drankje, een wandeling en nog veel meer Aster, de bon besteden bij de magische sportwinkel, en oh, ja: Aster moest erbij zijn!
“Ja,” beaamde hij over hoe onhandig het was dat ze niet in dezelfde afdeling zaten. “Maar dat uitwisselingsproject wees toch echt andere dingen uit.” Hij zou niet beginnen over hoe ongemakkelijk Aster was als ze alleen nog maar aan de tafel van Griffoendor zat, en als hij zelf bij Ravenklauw zou zitten, voelde hij zich toch ook een vreemde eend in de bijt.
Ze vroeg of hij cadeautjes had gehad en hij knikte. “Ja, bijna allemaal merchandise van Kenmare Kestrels: een shirt en een knuppel met het logo en een poster van hun tweehonderdzesde Zwerkbalteam. Wel cool. Mijn ouders hebben nog niks gestuurd. John kwam alleen even een paar uilenknuffels geven - en een uilevel halen, natuurlijk.”
Ondertussen pakte ze zijn hand, waarmee hij zijn vingers met de hare verstrengelde. De frisse buitenlucht nestelde zich in zijn longen; de wind waaide door zijn haar en haar lippen drukten zich op de zijne.
Hij verloor zichzelf altijd in zulk soort momenten; het was alsof de wereld ophield te bestaan en alleen Aster en hij in een grote, zwevende zeepbel zaten. Deel twee. Hij glimlachte en streek een lokje van haar haren uit haar gezicht.
“Lief,” zei hij zachtjes in haar oor, al was ook hij niet het type om uitgebreid te blijven kussen als er publiek bij aanwezig was.
Oké, wat wilde hij gaan doen? Het was per slot van rekening zijn verjaardag.
“Je hebt natuurlijk die bon gegeven,” begon hij, “en het zou kunnen dat mijn familie per Dreuzelpost een cadeautje heeft gestuurd. In dat geval zou het bij het postkantoor kunnen liggen. En verder… heb ik gehoord dat ze bij De Drie Bezemstelen buiten een soort kampvuur hebben en dat je dan warme dranken bij het loket aan de zijkant kan kopen. Zullen we dat doen?”
Dat leek hem wel knus: een drankje bij een kampvuur. Maar als ze dat niet wilde, was het ook goed. Als ze er maar was.

[PinkyTonks]

Anthony stelde een heleboel dingen voor om te gaan doen, wat Aster wel blij maakte, want zo hadden ze genoeg te doen tegen deel drie van haar cadeau. Ze moesten namelijk tegen vijf uur bij 'Bernsteen & Sulferblom' zijn, een klein winkeltje dat magische objecten herstelde. Natuurlijk ging ze nog niet tegen Anthony zeggen dat ze daar een afspraak hadden. Eerst zouden ze gezellig langs enkele andere winkels gaan, beginnend met het kampvuur bij de Drie Bezemstelen.
"Ja, goed plan," knikte Aster enthousiast toen Anthony dat voorstelde: "Ik heb best wel zin in een warme choco met lekker veel kaneel en slagroom!"
Ze daalde de laatste helling naar het dorpje af en gingen vervolgens op weg naar de tovenaarskroeg. Sommige winkels hadden hun halloweenversiering nog ophangen, terwijl anderen al erg vroeg begonnen waren aan de kerstversiering. Het was een erg grappig zicht.
"Oh, daar is het!" wees Aster naar het grote kampvuur dat tevoorschijn kwam. De vlammen waren erg hoog en hadden verschillende kleurtjes. Er stonden nog enkele leerlingen rond, maar niemand die Aster kende. 
"Zullen we bestellen?" Stelde ze dan maar voor. De chocoladegeur was namelijk sterk aanwezig en Aster kreeg steeds meer zin in zo'n grote kop chocolademelk. "Doe jij maar eerst," stelde ze voor, toen haar oog op de menukaart viel. Buiten koffie, thee en warme choco, verkochten ze ook stukjes chocoladetaart. Dat kwam goed uit. Van zodra Anthony besteld had, wees Aster ter afleidingsmanoeuvre naar de andere leerlingen. "Is dat niet die Spaanse van jouw afdeling of heb ik het nu zo mis?"
Ondertussen bestelde Aster snel haar eigen kop chocomelk en een stukje taart. Snel fluisterde ze de verkoper toe dat haar vriend jarig was en enkele seconden later stond ze met een groot stuk taart en een vuurwerkkaars naast Anthony.
"Verrassing 2.1!" Lachte ze.

[Blossom]

“Ja,” antwoordde hij. “Dat is Maria.” Hij zwaaide even, maar verder was zijn aandacht toch eerder bij Aster, want Maria zag hij altijd al in de leerlingenkamer waar ze bovendien nogal aanwezig was. Hij had Aster echter nèt lang genoeg uit het oog verloren om zich wederom door haar te laten verrassen, want ineens stond ze voor hem met een vuurwerkkaars op een stukje taart.
“Wow!” lachte hij. Sommige andere aanwezigen begonnen spontaan ‘lang zal hij leven’ te zingen, al zag en hoorde hij het nauwelijks. Zijn aandacht ging vooral naar Aster - en natuurlijk ook een beetje naar het vuurwerk en toen het gedoofd was, het taartje. Het was zo gezellig! Samen aten ze taart en dronken ze warme chocomelk en het leven was perfect.
“En nu?” vroeg hij toen alles op was en hij met zijn arm om haar heen, in de gekleurde vlammen staarde. Als ze de rest van de middag en avond hier zouden blijven, vond hij het evengoed prima. Die bon kon wachten en als er een cadeau van zijn ouders bij het postkantoor zou liggen, liep dat ook niet vanzelf weg. “Zullen we nog even blijven? Het is zo lekker warm hier.”
Hoewel, nou ja, misschien had ze nog wel een verrassing 2.2 of 2.3 in petto: hij had geen idee. Hij verwachtte niks, dus zij mocht kiezen waar ze vanaf nu naartoe zouden gaan.
“Of toch misschien even naar Zacharinus?” opperde hij. Of toch het postkantoor of de sportwinkel? Of toch… hier blijven? Hij trok Aster extra dicht tegen hem aan en knuffelde haar.
“Of nog meer vuurwerk?” vroeg hij met een lach.