Zwerkballen en muizenvallen

[AlessaJess]

Zwerkballen en muizenvallen

---

Samuels arm werd bijna uit de kom gerukt terwijl hij die laatste slurk van MacKenzie uit de doelpost probeerde te houden. Hij werd een halve slag meegetrokken door de snelheid van de bal en hoewel hij het ding wel ving, was hij niet sterk genoeg om te voorkomen dat de slurk zijn arm deels door de doelring trok. Het ijzer beet aan zijn schouder terwijl hij er met een klap tegenaan kwam en hij siste van de pijn. Ze leek met de dag harder te gooien en hij vroeg zich af hoelang hij nog zou volstaan als amateurwachter. En of ze nog wel met hem zou duelleren als ze niks meer aan hem had als Wachter voor haar oefeningen. Met de rode bal in zijn hand richtte hij zich weer op vanuit zijn schuine positie op de bezem. Alle spieren in zijn rug stonden strak van het uren balanceren op het vliegend stuk hout en hij wist met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat hij morgen stijf zou staan van de spierpijn. Hij gooide de slurk terug en maakte met zijn handen het gebaar voor ‘pauze’. Hij wachtte niet op haar antwoord, maar liet zichzelf gelijk naar de grond glijden. Een onbewuste zucht ontsnapte hem toen hij eindelijk weer gras onder de voeten had. Hij gebruikte zijn bezem om tegenaan te leunen terwijl hij op MacKenzie wachtte. De zon begon langzaam maar zeker voorbij zijn hoogtepunt te trekken en ze hadden voor het eerste dagenraad al op het veld gestaan, of liever erboven gehangen, om te oefenen. Waar MacKenzies tomeloze obsessie met de gruwelijke sport vandaan kwam was hem een raadsel, maar hij kon niet ontkennen dat ze er niet slecht in was.
Hij diepte zijn toverstok uit zijn zak en liet hem over zijn bonkende schouder glijden. Zijn bloed kristalliseerde in zijn aderen door een ijzige kou die uit zijn vingers door zijn staf gleed en de pijn leek te verdoven. Toch voelde hij de draden in zijn rug bijna knappen bij de beweging. Zeer zeker weten spierpijn morgen. Als madame Plijster hem niet heel streng op het hart had gedrukt dat ze hem niet nóg een keer zou helpen als hij zijn spieren per ongeluk in rubber of staalkabels veranderde, zou hij zijn getweakte spreuk hebben getest. Over een maand zou ze dat dreigement vast vergeten zijn, dan kon hij het wel uitproberen.
“Hey Mack? Zou je het heel erg vinden om me nog een dag extra in leven te laten?” Hij knikte met zijn hoofd richting het kasteel. “Op zich is verhongering een interessant fenomeen om te observeren, maar de lol van het ondergaan wordt ernstig overschat.”

[Rowace]

MacKenzie maakte een looping om haar laatste goal te vieren. Haar worparm was een stuk sterker geworden sinds ze was begonnen met trainen en inmiddels moest Samuel zijn hele lichaam in de strijd gooien om haar schoten tegen te houden. Ze ving de Slurk weer en stond op het punt om een nieuwe aanval te maken, toen Samuel naar haar gebaarde dat hij een time-out wilde. Teleurgesteld trok ze een pruillip, maar haar beste vriend had de afdaling al ingezet.
Ze landde naast hem. Hij stond een beetje te trillen op zijn benen, wat hij probeerde te verbergen door op zijn bezem te steunen, zogenaamd nonchalant. Eerlijk gezegd zag hij wat bleekjes – en dat terwijl ze al een paar uurtjes bezig waren. Zelf voelde ze haar wangen gloeien van de inspanning en opwinding. Ze kon nog wel even door, maar het was wel duidelijk dat Samuel zou omvallen als ze dat van hem vroeg.
‘Ach, stel je niet zo aan. Zo lang waren we nog niet bezig,’ zei MacKenzie, en ze gaf hem een vriendschappelijke duw tegen zijn schouder.
Haar gezicht vertrok toen ze zag hoe beurs die eruitzag. Dat ging een blauwe plek worden… Misschien was ze iets te enthousiast geweest met het uitproberen van haar nieuwe aanvalstechnieken. Al zou ze zich zeker niet inhouden bij de volgende kwalificatieronde. De wachter van Ravenklauw zou niet weten wat haar overkwam… MacKenzie had er nu al zin in.
Grijnzend om dat binnenpretje richtte ze zich weer op haar beste vriend, die ze misschien een beetje had mishandeld vanmorgen. Een lunch kon er dan wel van af. Ze gooide haar bezem over haar schouder.
‘Kom maar dan, oude man. Laten we kijken of ze je groenteprakje al klaar hebben staan.’
Opgewekt vertrok ze richting het kasteel. Ze liep achteruit, zodat ze Samuel een beetje kon treiteren terwijl ze voor hem uit danste.