+- Nomaj | Waar de magie nazindert (https://nomaj.nl)
+-- Forum: Toren der Creatievelingen (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=4)
+--- Forum: De RPG (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=6)
+---- Forum: Zweinstein (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=8)
+---- Topic: Mysterie boven toverdranken (/showthread.php?tid=204)
Mysterie boven toverdranken - AlessaJess - 21/01/2022
Mysterie boven toverdranken
De leerlingenkamer van Ravenklauw was compleet uitgestorven, zoals het wel vaker was om 3 uur ‘s nachts op een doordeweekse avond. Dante gromde gefrustreerd in zijn handen terwijl hij keek naar de halve toverstok aan perkament die hij nog vol moest schrijven over de effecten van Knolsnortendrank op de ketels waar het in gebrouwen werd. Als dit op zich al geen strafwerk was geweest, had hij het zeker niet gemaakt. Met hoe weinig de koffie vanavond had geholpen en hoe saai het werk was vroeg hij zich echter nog steeds af of hij het wel af zou krijgen. Hij verbaasde zich serieus over hoe de docenten leken te denken dat als hij geen tijd had om zijn normale huiswerk te maken, het hem opeens de volgende keer wel op tijd zou lukken als ze hem extra huiswerk meegaven. En het argument dat hij dan wel kon stoppen met tekenen voor een paar weken om bij proberen te werken, hing hem ook ondertussen ook wel de keel uit. Wat had je aan een magische opleiding als alles wat je ermee mocht doen schoolwerk was, waardoor je aan het einde van de rit alleen nog als een doodvermoeide, van alle levenslust verstoken, hersenloze slaaf kon fungeren? Dan had hij nog liever strafwerk, zodat hij in ieder geval zijn hobby’s kon behouden en zichzelf niet van de astronomietoren af wilde gooien aan het eind van de rit.
Dante sloeg zichzelf een paar keer op de wangen en nam de laatste hap van zijn chocolate chip cookie voor een felbegeerde boost aan energie. Hij dwong zichzelf te focussen op de zinnen die hij moeizaam aan elkaar reeg. Het duurde maar een paar minuten voor hij zijn gedachten weer voelde afdwalen naar het nieuwste project dat hij vanmiddag was begonnen en na tien minuten van halfslachtig geforceerd werk, liet Dante zichzelf een paar kleine schetsjes maken voor een Tarotkaartenset die hij in gedachten had. Het was letterlijk de enige manier waarop hij zich door deze droge stof heen wist te worstelen zonder alle haren uit zijn hoofd te trekken. Hij merkte met elke sessie dat zijn aandachtsspanne korter werd en begon zich serieus af te vragen of hij niet gewoon naar bed moest gaan toen Dante gekraak achter zich hoorde. Meteen doofde hij het licht waar hij bij werkte en hij hield zich doodstil. Professor Banning kwam niet vaak de leerlingenkamer binnen en al helemaal niet ‘s nachts, maar de laatste keer dat het was gebeurd, had Dante een aardige preek en geforceerd slaappillen van Madame Plijster gekregen. Dante huiverde bij de herinnering. Dat nooit weer. Hij had geen idee of doodstil in het donker blijven zitten genoeg was om onopgemerkt te blijven, maar terwijl hij de schimmige figuur langzaam maar zeker door het portret heen zag komen, kon Dante alleen maar hopen van wel.
RE: Mysterie boven toverdranken - Timsel - 23/01/2022
De missie was vrij simpel: neem een selfie in iedere leerlingenkamer op Zweinstein. Dat was een uitdaging die Amber zichzelf had aangepraat in haar derde jaar. En dan niet met magische hulpmiddelen zoals een stomme Wisseldrank (in alle eerlijkheid, ze was gewoon te slecht in toverdranken om die optie serieus te overwegen uit angst dat de drank maar een kwartiertje zou aanhouden). Nee. Gewoon lekker alsof ze zelf in die afdeling zat!
Huffelpuf was uiteraard de makkelijkste. Gewoon lekker voor dat gemoedelijke haardvuurtje, bam. Dat was binnen een minuut nadat ze zichzelf die missie had aangepraat gefixt. Ravenklauw was de volgende leerlingenkamer op haar lijstje geweest. Maar Ravenklauw… tja. Dat was wel een behoorlijk probleem geweest. Sowieso duurde het een hele tijd voordat ze de leerlingenkamer van Ravenklauw had kunnen vinden. Die Ravenklauwers wisten alle geheime routes door het kasteel en schudden Amber gemakkelijk af als ze doorhadden gevolgd te worden. En toen ze de leerlingenkamer eenmaal gevonden had, bleek dat deze niet met behulp van een wachtwoord open ging, maar met behulp van een raadsel. Ze moest een raadsel goed hebben. En dat was wat, als je midden in de nacht, met Vilder die elke seconde voor haar neus kon opduiken, hardop na zat te denken over wat het antwoord zou kunnen zijn. Vooral als je zo’n chaotisch brein als Amber had!
Maar vanavond was het de avond. Na drie jaar lukte het haar eindelijk. Het raadsel luidde: Het leeft in de winter, gaat dood in de zomer en groeit van boven naar beneden. Wat is dat? En op de een of andere manier had ze hem goed: een ijspegel! Kwam voornamelijk door de groeiende ijspegels achter de ramen van het kasteel dat ze erop was gekomen, maar toch!
Stuiterend van triomf was ze met haar camera – het was wat geweest dat juist nu die keer was geweest waarbij ze niet haar camera bij zich had gehad – naar binnen gaan stuiteren en keek ontzagwekkend in het rond. De hele leerlingenkamer was aan de weerszijden bekleed met blauwe en bronzen kleuren, de kleuren van Ravenklauw en zoals te verwachten was waren er meer boekenkasten te zien dan haar eigen.
Het was donker in de leerlingenruimte en het was er doodstil. Gelukkig maar. Stel dat iemand haar nu zo zou zien! Ze huppelde naar een groot beeld aan de andere kant van de leerlingenruimte waar op de buste de naam van Rowena Ravenklauw stond – de stichter van de afdeling. Ze pakte haar camera, lachte breed en – FLITS! Zo! Nou! Ravenklauw – take that, dacht Amber. Grinnikend maakte ze nog een paar foto’s als extra bewijs voor in haar plakboek… Ze moest natuurlijk wel bewijs hebben.