The Bookworm and the Snake - Afdrukversie +- Nomaj | Waar de magie nazindert (https://nomaj.nl) +-- Forum: Toren der Creatievelingen (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=4) +--- Forum: De RPG (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=6) +---- Forum: Het Toverdranklokaal (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=32) +---- Topic: The Bookworm and the Snake (/showthread.php?tid=176)

The Bookworm and the Snake - Timsel - 01/02/2021 Wie: Draco Malfidus (Ella) en Hermelien Griffel (Timsel) Jaar: 1996, begint vlak nadat Ron met Belinda krijgt (Harry Potter en de Halfbloed Prins)   Met rollende ogen wendde Hermelien haar blik af van Ron en Belinda. Ronnieponnie en Lindiebindie – gadverdamme. Ze kon het niet uitstaan. Noch Ron of Belinda had ooit, maar dan ook ooit aandacht voor elkaar gehad, en nu leek het alsof ze fysiek gewoon niet in staat waren om hun lippen van elkaar af te houden. Geïrriteerd klapte ze haar boek over de nieuwste ontwikkelingen in de Leer der Oude Runen dicht en stond ze op van de bank aan het haardvuur in de leerlingenkamer van Griffoendor. ‘Ik moet naar de Bibliotheek,’ zei ze tegen Harry, die door Toverdranken van Gevorderden aan het bladeren was. Dat deed hij de laatste tijd wel vaker en in het begin had Hermelien het gesteund dat hij zo goed bezig was voor Toverdranken – zij was altijd degene geweest die hem erop had moeten wijzen dat hij aan zijn huiswerk voor het vak zou moeten werken – maar het begon op deze manier gewoon ongezond te worden. Harry mompelde afwezig een antwoord en Hermelien rolde opnieuw met haar ogen. Wat had ze toch met deze kwasten als vrienden? Na nog een weerzinwekkende blik op Ron en Belinda geworpen te hebben verliet ze de leerlingenkamer. Even een luchtje scheppen van haar vrienden die haar de laatste tijd meer op haar zenuwen werkten dan dat ze haar beter lieten voelen… Misschien was dit gewoon normaal. Ze werden immers ouder en nou ja, op een gegeven moment slijten vriendschappen. Zelfs als je samen al zoveel meegemaakt had. Misschien was dat wat op dit moment gebeurden. Ze groeiden uit elkaar. Al hoopte ze van niet: ze gaf nog steeds om hen. Ze schrok op van haar gedachten toen ze ineens een gestalte aan zag komen van de andere kant. Het was Malfidus. Hij was voor de verandering eens alleen en leek, net als zijzelf, in gedachten verzonken. Hij had haar nog niet opgemerkt – anders zou hij haar vast vervloekt hebben of uitgescholden hebben voor smerig modderbloedje. Hermelien kneep haar ogen samen en dacht na. Wat moest Malfidus nou op de zevende verdieping? De leerlingenkamer van Zwadderich was immers helemaal onderaan het kasteel. Had Harry dan toch gelijk, met zijn gekke complottheorieën dat Malfidus iets van plan was en een Dooddoener geworden was…? Nee, toch? Dat kon ze niet serieus nemen. Draco Malfidus – een Dooddoener? Nee. Hij was gewoon een zielige pestkop. Desondanks verstopte ze zich achter het standbeeld van Bredeborg van Brederode – misschien was dit wel haar kans om erachter te komen wat hij van plan was. Misschien dat Harry eens een keer wel naar haar zou luisteren.