+- Nomaj | Waar de magie nazindert (https://nomaj.nl)
+-- Forum: Toren der Creatievelingen (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=4)
+--- Forum: De RPG (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=6)
+---- Forum: De Magische Wereld (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=7)
+---- Topic: Vogelvlucht (/showthread.php?tid=139)
Vogelvlucht - Rowace - 15/09/2020
Vogelvlucht
- Laat je onschuld maar achter bij de voordeur
En hoop dat het er nog ligt als je
Weer vertrekken wilt -
Wat: Hagrid raadde Harry af om Goudgrijp te beroven, maar niet iedereen heeft die wijze les meegekregen. En of het nu gaat om Onzichtbaarheidsmantels, Peruviaans Duistergruis of Wisseldrank, dieven hebben in de toverwereld handige snufjes tot hun beschikking om een poging te wagen. Wat moet je als eerlijke tovenaar doen als de schuld van zo’n beroving in je schoenen wordt geschoven? Een mogelijke oplossing: rennen.
Wie: Damien Hathaway, Goudgrijp-klant, hij vogelvlucht (Rowace)
Frodo Gerralt, plaatselijk Schouwer, hij vogeljaagt (Timsel)
Hij was onschuldig, en toch zette hij het op een rennen. Damien kon er niets aan doen; hij was van plan geweest om gewoon rustig te blijven staan en de Schouwer uit te leggen dat het om een vreselijk misverstand ging. Hij wist immers net zo min als zij hoe de halsketting in zijn zak was beland.
Maar de Schouwer had een Lamstraal op hem afgevuurd en toen die hem rakelings miste, ontwaakte dat een paniekerig instinct waarvan Damien niet eens had geweten dat hij het had. Zijn voeten waren gewoon plotseling beginnen te lopen – al betwijfelde hij of de Schouwer dat een legitieme reden vond om midden in een arrestatie ervandoor te gaan. Hoe moest hij dit verklaren als hij weer werd ingehaald?
Bovendien werd de kans steeds kleiner dat de echte dader gepakt zou worden. Die was er vast allang vandoor. Toch weigerden Damiens ledematen om tot stilstand te komen. Hij was veel te opgefokt om te Verdwijnselen en ergens hoopte hij nog steeds dat hij deze vreemde situatie gewoon kon uitleggen.
Hij was een dagje naar Zweinsveld. Gewoon zomaar. Nu wenste hij vurig dat hij een echte reden had gehad om zijn huiswerk te laten voor wat het was en naar de andere kant van het land te gaan. Maar meer dan een willekeurige nostalgische bui was het niet geweest. Eenmaal aangekomen in het tovenaarsdorp, dat heerlijk rustig had geleken vergeleken bij het hectische Londen, was hij er algauw achter gekomen dat hij zijn portemonnee was vergeten. Een domme vergissing, maar niet onoverkomelijk, gezien het plaatselijke filiaal van Goudgrijp. En daar was al het gedonder begonnen.
Welke idioot haalde het in zijn hoofd om Goudgrijp te beroven? Het was dan misschien niet de hoofdvestiging in Londen, maar toch. Wie het ook was, had waarschijnlijk een Onzichtbaarheidsmantel gedragen, vermoedde Damien. Erger nog, had de dief Damien erin geluisd door een gestolen halsketting in zijn zak te stoppen, waardoor allerlei alarmen afgingen zodra hij het pand verliet. Iedereen had het vervolgens zo druk met die verdachte jongeman met het gehavende gezicht dat de crimineel er gemakkelijk vandoor kon gaan met de ongetwijfeld veel grotere buit. Wat er echt gestolen was, had Damien nog niet meegekregen, maar hij had hoop dat hij zijn onschuld kon bewijzen als hij kon laten zien dat hij die andere goederen niet bij zich had. Maar al rennend was het belachelijk om te bedenken welke rationele argumenten hij kon gebruiken. Rationeel was momenteel geen optie. Voor nu kon hij eigenlijk beter hopen dat hij niet herkend werd door iemand met connecties bij de Puur!
Damien keek over zijn schouder om te kijken of hij zijn achtervolger al had afgeschud. Daardoor zag hij de scheve steen niet die uit de weg omhoog stak. Hij merkte hem pas op toen het al te laat was. Met een smak ging hij tegen de grond. Hij had niet eens tijd gehad om zich op te vangen met zijn handen. Pijnlijk klapte hij met zijn neus op de kinderkopjes en hij voelde de huid rondom zijn littekens strak spannen.