+- Nomaj | Waar de magie nazindert (https://nomaj.nl)
+-- Forum: Toren der Creatievelingen (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=4)
+--- Forum: De Bibliotheek (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=12)
+---- Forum: Korte Schrijfsels (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=19)
+---- Topic: Dansen op papier (/showthread.php?tid=118)
RE: Dansen op papier - Cindy - 31/08/2020
We leven in een wereld vol uitdagingen, verwondering en schoonheid. Voor een open geest stopt het avontuur nooit - Jawaharial Nehru
Voor jouMocht het avontuur stoppen,
het avontuur van het leven,
weet dan hoe het was,
hoe het was om te leven.
Een wereld vol verwondering,
verwondering om jou,
dus laat me nog even genieten,
genieten van een wereld met jou.
11 maart 2012
RE: Dansen op papier - Cindy - 31/08/2020
Voor hen die hun geliefde moeten missen
Ik mis je
Tijd en afstand zijn relatief,
Het gaat om de gevoelens, het gaat om de liefde,
Niets is sterker dan mijn verlangend hart,
Lachend, huilend, brandend in zijn gemis.
3 juni 2012
RE: Dansen op papier - Cindy - 31/08/2020
And I will always love you, I will always love you - Whitney Houston
Jij bent er altijdJij staat aan de zijlijn
Van mijn dromen
Van mijn leven
Mee te kijken
Mee te gluren
Naar mijn heden
Naar de gebeurtenissen
Waar jij niet bij was
Waar ik alleen was
Dan plots te ontwaken
Dan pas te beseffen
Het is weer 5 december
Het is al 4 jaar geleden
RE: Dansen op papier - Cindy - 31/08/2020
It is the circle of life - Elton John
Mijn schommel
Op deze schommel liet ik mijn hart zweven,
in de rozentuin, door wind en regen.
Een nieuw seizoen begon en iedere morgen,
weerspiegelde in het water van het meer,
mijn gezicht zich met meer liefdeszorgen.
In het tweede seizoen liep ik niet langer alleen,
want, ’s middags wanneer de zon bijna verdween,
vrijden wij, naast het meer in de rozenwei,
om weg te zweven, jong en vogelvrij.
De herfst begon, en ik zag door weer en regen,
ons kind alleen op deze schommel zweven.
Rozen die ooit bloeiden, verdorden vandaag,
over mijn wangen stroomden tranen omlaag,
het lot had jou te vroeg aan de dood gegeven.
Toen kwam daar een kille winter aan.
Mijn stok viel, liet de laatste rozen vergaan.
In mijn herinneringen aan de rozenwei,
hervond ik mijn kindergezicht in het meer.
Voorzichtig bewogen mijn benen zich weer,
om weg te zweven, jong en vogelvrij.
Steeds hoger om voor altijd mijn hart en leven,
Naast jou op deze schommel te laten zweven.
Geschreven mei 2009, verbeterd mei 2020